جّوانگ‌دْزی (فصل سوم) گوید:

طولِ زندگی متناهی است،
و طولِ دانش نامتناهی.
متناهی را به کار نامتناهی داشتن، بلا انگیزد!

بی‌دانشی [به این سخن] همانا و
بلا انگیختن همان.

吾生也有涯，而知也旡涯。以有涯隨旡涯，殆已。已而為知者，殆而已矣！- 莊子，第三。

«[جاودانۀ دائویی] سوار بر اژدها» (乘龍圖)، اثر «ما یِوئِن» (馬遠؛ د. 1160-1225م‍.)

قدرت در دستان انسان کوچک
به شرّ میانجامد.

قدرت در دستان انسان شریف
به خیر میانجامد.

قدرت در دستان «انسان فرهمند»
به «نایافت» [و بی‌سودی] میانجامد.

چون به نایافت انجامید،
پس به کار «دائو» درکوشیده است.

小人之權歸於惡。君子之權歸於善。聖人之權歸於無所得。惟無所得，所以為道。

- گوان‌یین‌دْزی (關尹子)، فصل دوم (ستون).

آن دائو که بتوانندش گفت،
«دائویِ سرمدی»  نیست.

آن نام [و نشان]  که بتوانندش نامید،
نامِ سرمدی نیست.

«بی‌نام»  مبدأِ «آسمان و زمین» است؛
«بانام»  مادرِ «دَه‌هزار موجود» است. 

پس همواره «بی‌خواهش» که باشند،
بواطن  را مشاهده کنند.

همواره «باخواهش» که باشند، 
ظواهر را مشاهده کنند. 

این دوگانه را مبدأِ صدور یکی است،
ولی نام‌ها مختلف است.
[نظر به] یگانگی، گویندش: «سرّ».  

و «سرِّ این سرّ» 
دروازۀ بواطنِ بسیار است.

- لائودْزی، دائودِه‌جینگ / ترجمه از چینی باستان،
ترجمه و تعلیقات اسماعیل رادپور، نشر زندگی روزانه

لائو دزی 老子، استاد پیر، سوار بر گاو راهیِ سفر به سوی غرب؛ نقاشی از جّانگ لُو 張路 (دودمان مینگ).