نامِ سرمدی چون نوزادی است که هنوز به سخن نیامده است،

و چون تخم‌مرغی است که هنوز ترک بر نداشته است،
و چون مروارید درخشنده است که هنوز در دل صدف است،
و چون گوهری است در دلِ سنگ:
در درون اگرچه تابناک است،
در برون ابلهانه می‌نماید!

- شرحِ هِه‌شّانگ گُنگ بر دفتر حق و راستی (لائودزی هِه‌شّانگ گُنگ جّانگ‌جِو 老子河上公章句)، فصل یکم.

常名當如嬰兄之未言，雞子之未分，明珠在蚌中，美玉在石間。內雖昭昭，外如頑愚。

بعضی این شبهه را طرح کردند که آنکه در میان آدمیان کسانی چون لائو[دْزی] و پِنگ[دْزو] (彭祖)، و در میان درختان کاج و سرو [درازعمر] هستند، به سببِ طبیعتِ آنها است، پس ما چگونه با تعلیم و تعلّم بدین درازعمری دست توانیم یافت؟

بائوپُودْزی گفت: در میان دست‌کردهای کوزه‌گر بزرگ [=حضرت خالق] هیچ موجودی خردمندتر از انسان نیست. آنکه از این خردمندی اندکی بابهره باشد، در مصاف با ده‌هزار موجود فائق تواند بود، ولی آنکه به ژرفای آن راه بَرَد، به عمرِ دراز و مشاهدت دیرزی دست تواند یافت. او داروی برینِ درازعمری را درمی‌یابد، از آن می‌خورد، و جاودانه می‌شود. درازعمریِ لاک‌پشت و دُرنا را درمی‌یابد، پس از طریقۀ [تنفسِ] آنها پیروی می‌کند و دیرزی می‌گردد. کاج و سرو شاخ و برگ‌هایی دارد که آنها را از بسیاری درختان دیگر متمایز می‌کند. و لاک‌پشت و دُرنا تن و بدنی دارند که آنها را از بسیاری جانوران دیگر متمایز می‌کند. امّا لائودْزی و پِنگ‌دْزو مانند دیگر مردمان بودند و از جنسی دیگر نه، ولی به دراز عمری دست یافتند، و این به سبب آن است که ایشان به «دائو» متحقق گشتند، نه آنکه این [درازعمری] از طبیعت آنها باشد. درختان دیگر از کاج و سرو و جانوران دیگر از لاک‌پشت و دُرنا مشق نتوانند کرد، پس عمر کوتاه دارند. امّا انسان از جهتِ برخورداری از نورِ معرفت و اندیشه، راهِ لائودْزی و پِنگ‌دْزو را مشق تواند کرد و همانند آنان به درازعمری دست تواند یافت.

- از دفتر بائوپُودْزی (抱朴子؛ نوشتۀ گِه هُنگ [283-343م‍.])، بخش یکم، فصل سوم.

或人難曰：「人中之有老彭，猶木中之有鬆柏，稟之自然，何可學得乎？」抱朴子曰：「夫陶冶造化，莫靈於人。故達其淺者，則能役用萬物，得其深者，則能長生久視。知上藥之延年，故服其藥以求仙。知龜鶴之遐壽，故效其道引以增年。且夫鬆柏枝葉，與衆木則別。龜鶴體貌，與衆蟲則殊。至於彭老猶是人耳，非異類而壽獨長者，由於得道，非自然也。衆木不能法鬆柏，諸蟲不能學龜鶴，是以短折耳。人有明哲，能修彭老之道，則可與之同功矣。

دائوی آسمان گِرد است و دائوی زمین چهارگوش. فغفور فرهمند از آنها مشق می‌کند و امور زِبَرین و زیرین را مستقر می‌گرداند. گرد بودن آسمان یعنی چه؟ بذروجود (جینگ 精) و جان بُخاری (چی 氣) بالتناوب صعود و نزول می‌کنند، و در چرخه‌ای بی‌وقفه می‌گردند و به هم می‌آمیزند. پس گویند دائوی آسمان گِرد است.... یک دورِ روز و شب راهی دایره‌شکل است. بیست‌وهشت منزلی که ماه در آنها می‌سپَرد و جایگاه ارّابه را به شاخ می‌پیونداند، راهی دایره‌شکل است. چرخش بذروجود در فصول چهارگانه که در یکی صعود و در یکی نزول می‌کند، و همه فصول را به هم متصل می‌گرداند، راهی دایره‌شکل است. چیزها چون می‌جنبند، می‌شکفند، و چون شکفتند، حیات می‌یابند، و چون حیات یافتند، نمو می‌کنند، و چون نمو کردند، بزرگ می‌شوند، و چون بزرگ شدند، کمال می‌یابند، و چون کمال یافتند، رو به ضعف پیش می‌روند، و چون ضعیف گشتند، می‌میرند، و چون مردند، ناپیدا می‌گردند: این نیز راهی دایره‌شکل است.

- از سالنامۀ بهار و پاییز ریش‌سپید لِو (لِوشّی چّوئِن‌چیو 呂氏春秋؛ کتاب سوم، فصل 5)، جمع‌آوری و مکتوب شده در 239 ق‍.م‍. از منابع کهن‌تر دودمان جَّو.

天道圜，地道方，聖王法之，所以立上下。何以說天道之圜也？精氣一上一下，圜周復雜，無所稽留，故曰天道圜。 ...日夜一周，圜道也。月躔二十八宿，軫與角屬，圜道也。精行四時，一上一下各與遇，圜道也。物動則萌，萌而生，生而長，長而大，大而成，成乃衰，衰乃殺，殺乃藏，圜道也。